Η ημέρα της φιλίας
Γράφει το κείμενο,μαζί με την φωτογραφία,
Ο Β.Σ. Σίσυφος.
Θυμάμαι να βαδίζουμε στους νυχτερινούς δρόμους, στα μικρά σοκάκια με ελάχιστο κίτρινο φως. Μια μέθη!
Ολα όμως κάποτε τελειώνουν, διότι ο φίλος έχασε την αρχαιοελληνική έννοια.
Με λίγα λόγια, φίλος χωρίς αγάπη και κυρίως χωρίς ελευθερία, γρήγορα χάνεται.
Έτσι και εγώ έχασα τους φίλους μου. ( Δεν έμαθα ποτέ όμως αν ήταν πραγματικά φίλοι μου, αλλά η πράξεις και ο χρόνος, τα δείχνει πάντα μπροστά μας). Τέλος πάντων. Εγώ επιθυμώ να γράφω όχι για τους φίλους που χάθηκαν και μόνους μας άφησαν, όχι για αυτούς τους φίλους που έφυγαν για το συμφέρον που είναι το χρήμα, δεν γράφω για αυτούς τους φίλους που ποτέ δεν μας κατάλαβαν, αλλά εγώ αγαπώ να γράφω για αυτούς τους φίλους, που αφιέρωσαν χρόνο για τα όνειρα κι για τις ιδέες μας.
Είναι μεγάλη χαρά για τον φίλο, που ένα βράδυ φαντάστηκε έναν άλλο κόσμο και τα μάτια του έλαμψαν. Είναι γλυκό για τον φίλο που δεν αντέγραψε την μάζα, αλλά έμεινε σταθερός στις αξίες του. Και είναι ανθρώπινο για τον φίλο που έντονα ονειρεύτηκε, εκεί που οι άλλοι κοιμούνται.
Ποίος πραγματικός φίλος πίστεψε η άκουσε στα όνειρα μας;
Μεγάλος πόνος για τον φίλο που άφησε την πατρίδα του και τα μάτια του δεν κοιτούν θάλασσα. Μια δυνατή θλίψη για τον φίλο που ολομόναχος σε μια ξένη χώρα βαδίζει μέρα και νύχτα. Και τι δυστυχία, που καθώς έρχεται η νύχτα και ο φίλος μόνος του στο άδειο σπίτι να καπνίζει και να κοιμάται στην κρύα κάμαρα.
Ποίος φίλος άραγε άκουσε μιαν επιθυμία;
Μια σιωπή για τον φίλο που αφήνει ξανά την ξένη πατρίδα δίχως να του δώσουν ευκαιρίες κι ελπίδες. Ένα δάκρυ απαλό για τον φίλο που δεν γνωρίζω πότε θα ξαναδώ. Και μια λέξη " Σε αγαπώ " στον φίλο που δεν κοίταξε το συμφέρον αλλά έμεινε όρθιος μπροστά στον ήλιο.
Τελικά, ποίος φίλος μας στήριξε;
Δεν τραγουδώ πια ,δεν μιλώ!
Μόνο να ακούσω και να βλέπω επιθυμώ.
Στις δύσκολες στιγμές, οι φίλοι απών.
Τα μεσάνυχτα πέρασαν γρήγορα, έρχεται το ξημέρωμα, αρχίζει να ψιχαλίζει και εγώ είμαι μόνος, απέναντι από τα παρκαρισμένα Μετρό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου