Στολισμένα Χριστούγεννα κι οι άνθρωποι σκιές.

                            Ποίημα 

Πόσα Χριστούγεννα έρχονται, δίχως μια λέξη. 

Πολλοί άνθρωποι στάθηκαν μπροστά στα αναμένα όμορφα φώτα της Πόλης όπως οι σκιές. 

Πολλά Χριστούγεννα άνθρωποι περνούν σε μοναξιές, βροχές και χιόνια, κρύους ανέμους πολλούς κουβαλούν οι ψυχές. 

Τα χαμόγελα των παιδιών στις κούνιες απών. 

Πέρασαν και περνούν πολλά Χριστούγεννα που λίγοι κοιτούν και ακούν. 

Ποιός άραγε παρατήρησε των εργατών και σκλάβων Χριστούγεννα;

Ποιός είδε τα Χριστούγεννα των μη ερωτευμένων;

Τα Χριστούγεννα έρχονται και περνούν, κοιτάζοντας τους πλούσιους που γλεντούν και θέλουμε να τους μοιάσουμε, και νιώθουμε  δυστυχώς ωραία. 

Χριστούγεννα που κάποιοι τις περνούν σαν σκιές, 

με μια λύπη, 

δίχως φωνές. 

Κείμενο:

Γράφω μόνο την σκέψη μου για τα Χριστούγεννα σαν "ποίημα " για εκείνους τους ανθρώπους που ποθούν ένα άγγιγμα, μια λέξη και κυρίως Κατανόηση. Γράφω ακόμη για αυτό το Δυστυχώς  που όλοι μας  αγαπητοί άνθρωποι, σχεδόν κοιτάμε τις <γιορτές μας > και την <ευτυχία μας > και άλλα πολλά. 

Όμως πως μπορεί η ευτυχία και οι γιορτές να μην μοιράζονται;

Διότι αν όχι, και δεν γίνεται, και άλλες πολλές ιδέες απάνω στο "Δεν γίνεται ", τότε ζούμε το παράλογο που έρχεται κυρίως απο αυτό.

Δεν κάνω γιορτές, τόσο απαλά. 

Διότι η ευτυχία ζει όταν όλοι μας την νιώθουμε.  Άν δεν την νιώθουμε, είναι μόνο μια απλή λέξη για το λεξικό κι τίποτα άλλο. 

Επομένως, νιώθει άραγε κάποιος ευτυχισμένος;;

                          ( Γράφει το κείμενο και την φωτογραφία ο Θερσίτης)