Ο Τέο από το Άμστερνταμ. ( Τ= Τέχνη. Ε= Ελευθερία Ο= Ουτοπία)

Γράφει το κείμενο,μαζί με την ζωγραφιά ο Β.

Een droom die ik zag! 

Είναι γραμμένο στα Ολλανδικά. Που στα Ελληνικά σημαίνει," Ένα όνειρο που είδα "

Τον Τεό τον γνώρισα πρόσφατα έξω,από τον σταθμό του τρένου στο Άμστερνταμ. 

Μου είπε ότι θέλει να μου διηγηθεί ενα όνειρο που είδε χθές το βράδυ που κοιμήθηκε στο δρόμο μεθυσμένος. 

Το όνομα του μου είπε πως το έφτιαξε ο ίδιος ,που έχει το δικό του νόημα για την ζωή. 

Τ = Τέχνη. Ε= Ελευθερία. Ο= Ουτοπία. 

<< Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά >> μου είπε με μια απογοήτευση στα μάτια. 

Ο Τεό άρχισε να αφηγείται το όνειρο του σαν ηθοποιός με μια θεατρική εξαίσια φωνή!

Ήταν ένα όμορφο πρωινό. Ένας όμορφος ήλιος. Το κίτρινο χρώμα του, έδινε ζωη κι απόλαυση σε όποιον το έβλεπε. 

Είδα τον εαυτό μου να στέκεται σε ψηλά βουνά. Ήμουν ολομόναχος και ισχυρός!

Κανένα δέντρο. Κανένα λουλούδι. Όλα σαν την έρημο. Εγώ όμως ξανά δυνατός!

Όλα είχανε χαθεί. Ψέματα, μόνο στο μυαλό μου. 

Εκείνη την στιγμή, βλέπω πέρα μακριά τέσσερις ανθρώπους μέσα στην ομίχλη να στέκονται ο καθένας τους σε μια γωνιά. Είχαν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Δεν κατάλαβα τον λόγο ποτέ. 

Κανένας δεν μιλάει. Μόνο κοιτάνε. Τι άραγε, εμένα;. Σίγουρα πάντως όχι την έρημο. 

Ένιωσα πως είχα την ανάγκη να ξυπνήσω. Και αν ξυπνήσω ,τι θα κάνω;.Σίγουρα στο  εγκαταλελειμμένο σπίτι και στην κοινωνία θα είμαι ξανά μόνος μου. 

Έκατσα και τους κοίταγα, με κοίταγαν και αυτοί. Ο χρόνος κυλούσε, εμείς μέναμε ακίνητοι όπως τα αγάλματα. 

Μεγάλη τραγωδία, όταν ο χρόνος κινείται, προχώρα και ο άνθρωπος να μένει ακίνητος και κυρίως φοβισμένος. 

Όμως εγώ θέλω να μιλήσω με αυτούς τους ανθρώπους. Να ζήσω μαζί τους, όλοι μαζί. Να αρχίσουμε τον διάλογο και να πάμε στις κορυφές των βουνών και να φυτεύουμε δέντρα και λουλούδια. Να τους πω ότι η φύση είναι το σπίτι μας κι η φύση μας θέλει μαζί κι όχι χώρια.Πως θα τους το πω;( όμως ποίος είμαι εγώ για να τους πω;).

Καθώς σκέφτηκα τις λέξεις "διάλογο", "μαζί", ο ήλιος άρχισε πολύ να καίει. Άρχισα να ιδρώνω,η ανάσα μου λιγοστεύει, ένας πανικός με έπιασε. Ήθελα να τρέξω. Τα πόδια μου δεν τα ένιωθα, το κεφάλι πονάει, ζαλισμένος, τα μάτια άρχισαν να θολώνουν, εκεί που πήγα να πέσω στο χώμα, ξύπνησα απο το όνειρο. 

Το όνειρο είναι πάντα ωραίο απο την πραγματικότητα. 

Ε, λοιπόν τότε ας κάνουμε την πραγματικότητα όνειρο!

Τι περιμένεις; .Τι περιμένεις;

<< φεύγω, το τρένο έρχεται σε λίγα λεπτά. 

     Σε ευχαριστώ που με άκουσες.

     Να προσέχεις!>> μου είπε ο Τέο και  έφυγε σαν τον άνεμο.

                                         12-05-2025.