Sisyphos

Γράφει το κείμενο: Ο Β. Σ. Σίσυφος.  Μου πήρε πολύ καιρό για να γράψω αυτά που σκέφτομαι για τον συγγραφέα κι φίλο Φώτη Θαλασσινό! Για να πω την αλήθεια, σκεφτόμουν σχεδόν κάθε μέρα, πια είναι αυτή ή "μαγικη" λέξη που θα ταίριαζε για τον κόσμο κι την ιδεολογία του.  Ο λλανδία. Δύο μέρες μετά από την επιστροφή μου από την Αθήνα.  Βροχερή μέρα. Καθώς ήμουν μέσα στο τρένο κι πήγαινα για το Άμστερνταμ, ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό σαν κεραυνός μια κινηματογραφική λέξη,  " Δρόμος ", που συμπίπτει με το αγαπημένο μου βιβλίο του Τζακ Κερουακ  στο δρόμο.  Στο δρόμο λοιπόν, θα εκφράσω την ταπεινή μου γνώμη ότι είναι ο κόσμος, η ζωή κι οι αφηγήσεις του Φώτη. Εκεί άλλωστε και τον πρωτογνώρισα.  Μ άρτιος μήνας 2016. Ήρθα σε επαφή με τον Φώτη στο Παγκράτι, από τον κοινό μας φίλο κι εκδότη, Γ. Χρονά ( Εκδόσεις οδός πανός). Εκείνη την ημέρα, απόγευμα ήταν, ο Φώτης ήταν ήρεμος, σιωπηλός, μίλαγε ελάχιστα αλλά παρατηρούσε με ένα όμορφο, θεατρικό βλ...

Και έμεινε μισάνοιχτο παράθυρο η ζωή μας και τα όνειρα μαζί με τις σκέψεις. Μικρό μισάνοιχτο παράθυρο η ελευθερία μας. Το φώς φοβάται ο άνθρωπος που στο μισάνοιχτο παράθυρο πέφτει.  

Τι σήμερον ημέρα, κυρίως στην εποχή που όλα έχουν αλλάξει κι αλλάζουν βιαστικά, οι λέξεις κι οι έννοιες έχουν πάρει άλλη μορφή, άλλο δρόμο.  Λόγου χάρη, η Νύχτα και η Μέρα, το Φώς δηλαδή.  Κάποτε η Νύχτα για εμένα ήταν για την ηρεμία, για να γνωρίζονται οι άνθρωποι καλύτερα και ελεύθερα. Να δούνε τα άστρα, την σελήνη και να ονειρεύονται την ζωή μέσα από τον έρωτα και την ηδονή.  Κάποτε η Μέρα, το Φώς για εμένα  ήταν για να δούμε την αλήθεια, να αλλάξουμε τις καταστάσεις που μας σκλαβώνουν και να κάνουμε κοινωνικές επαναστάσεις και άλλα πολλά πράγματα, αλλά κυρίως για να δούμε την αλήθεια γύρω μας. Στην εποχή μας όμως, τι είναι η Νύχτα και η Μέρα, το Φώς;; Δεν γνωρίζω τι σκέφτεται και φαντάζεται ο καθένας σας, όμως εγώ γράφω δύο ποιήματα απλά και μικρά για να δώσω την δικιά μου φτωχή σκέψη.                      Ποίημα ( Νύχτα) Ή νύχτα! Κάποιους εμπνέει και άλλους μαγεύει.  Όμως, στα βήματα της ζωής όλους τους...

 Το κείμενο, γράφτηκε βασισμένο πάνω στις σκέψεις ενός μοναχικού ανθρώπου έξω από τον σταθμό του τρένου με ελάχιστα δάκρυα στα μάτια, όπου έφυγε τόσο απότομα, βιαστικά. Ένα βλέμμα έριξε, απαλό, ξέρεις αυτό το βλέμμα που έχουμε όταν θέλουμε, επιθυμούμε για την ακρίβεια πολλά να πούμε, αλλά ντρεπόμαστε, ένας φόβος γύρο μας. Εξάλλου, δεν έχουμε χρόνο κι την κατάλληλη στιγμή.  -----------------.            Βιβλίο! Στις μέρες μας, το βιβλίο και ο φίλος θα έπρεπε,κατά την δικιά μου φτωχή άποψη,να είναι κάτι σημαντικό στην ζωή μας,για να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε ο καθένας μας ξεχωριστά η και μαζί το σκοτάδι, τις σκέψεις που είναι γύρο μας. Στην περίοδο του κορονοιου που ζήσαμε,όλα τα πράγματα και οι άνθρωποι πήρανε μιαν απότομη απόσταση και έτσι εμφανίστηκε το όνειρο από την ανάγκη που η απόσταση γέννησε.  Το "όνειρο " από το "Ον" κι "Ειρω", δηλαδή από την ύπαρξη και το συναρμολογω αυτό που βλέπω. Ένα -παζλ- θα έλεγα που στον καθένα ...

  Νεαρός : Τι ακούτε;   Ποιητής : Τις σειρήνες που τραγουδούν.    Νεαρός : Και τι τραγουδούν;   Ποιητής : Για ξεχασμένες ψυχές, που στα     ξένα για χρόνια ζούνε.   Νεαρός : Και γιατί κλαίτε;   Ποιητής : Διότι τραγουδούν τόσο   όμορφα για εμένα,  είναι σαν να με     καλούν.    Νεαρός : Κλείστε το παράθυρο, άρχισε   να βρέχει.    Ποιητής : Μην φοβάσαι, τα δάκρυα από τα μάτια μου  είναι οι σταγόνες κι απάνω ο θλιμμένος γκρίζος ουρανός που  βλέπεις, είναι σαν την  καρδιά μου.   Νεαρός :Γιατί είστε τόσο θλιμμένος;   Ποιητής : Γιατί η λησμονιά, είναι   μαχαίρια .   Νεαρός : Είστε χρόνια στα ξένα;   Ποιητής : Επτά χρόνια και είναι σαν μια   ημέρα. Όλα τα θυμάμαι,τα ζω στο μυαλό   μου μόνο. Η μοναξιά με έκανε ποιητή.   Στις λέξεις που γράφω, πονά η ψυχή.    Νεαρός : Είναι η ζωή που φεύγει ή...

                            Ποίημα   Πόσα Χριστούγεννα έρχονται, δίχως μια λέξη.  Πολλοί άνθρωποι στάθηκαν μπροστά στα αναμένα όμορφα φώτα της Πόλης όπως οι σκιές.  Πολλά Χριστούγεννα άνθρωποι περνούν σε μοναξιές, βροχές και χιόνια, κρύους ανέμους πολλούς κουβαλούν οι ψυχές.  Τα χαμόγελα των παιδιών στις κούνιες απών.  Πέρασαν και περνούν πολλά Χριστούγεννα που λίγοι κοιτούν και ακούν.  Ποιός άραγε παρατήρησε των εργατών και σκλάβων Χριστούγεννα; Ποιός είδε τα Χριστούγεννα των μη ερωτευμένων; Τα Χριστούγεννα έρχονται και περνούν, κοιτάζοντας τους πλούσιους που γλεντούν και θέλουμε να τους μοιάσουμε, και νιώθουμε  δυστυχώς ωραία.  Χριστούγεννα που κάποιοι τις περνούν σαν σκιές,  με μια λύπη,  δίχως φωνές.  Κείμενο : Γράφω μόνο την σκέψη μου για τα Χριστούγεννα σαν "ποίημα " για εκείνους τους ανθρώπους που ποθούν ένα άγγιγμα, μια λέξη και κυρίως Κατανόηση. Γράφω ακό...