Sisyphos

Γράφει το κείμενο,μαζί με την φωτογραφία,  Ο Β.Σ. Σίσυφος.  Διάβασα κάπου στο ίντερνετ πως χθές ήταν η ημέρα της φιλίας. Με αφορμή αυτό, μου ήρθε στην μνήμη μια εποχή που ήμουν με φίλους. ( Έτσι ένιωθα) Θυμάμαι να βαδίζουμε στους νυχτερινούς δρόμους, στα μικρά σοκάκια με ελάχιστο κίτρινο φως. Μια μέθη! Ολα όμως κάποτε τελειώνουν, διότι ο φίλος έχασε την αρχαιοελληνική έννοια.  Με λίγα λόγια, φίλος χωρίς αγάπη και κυρίως χωρίς ελευθερία, γρήγορα χάνεται.  Έτσι και εγώ έχασα τους φίλους μου. ( Δεν έμαθα ποτέ όμως αν ήταν πραγματικά φίλοι μου, αλλά η πράξεις και ο χρόνος, τα δείχνει πάντα μπροστά μας). Τέλος πάντων. Εγώ επιθυμώ να γράφω όχι για τους φίλους που χάθηκαν και μόνους μας άφησαν, όχι για αυτούς τους φίλους που έφυγαν για το συμφέρον που είναι το χρήμα, δεν γράφω για αυτούς τους φίλους που ποτέ δεν μας κατάλαβαν, αλλά εγώ αγαπώ να γράφω για αυτούς τους φίλους, που αφιέρωσαν χρόνο για τα όνειρα κι για τις ιδέες μας.  Είναι μεγάλη χαρά για τον φίλο, πο...

Γράφει το κείμενο,μαζί με την ζωγραφιά ο Β. Een droom die ik zag!  Είναι γραμμένο στα Ολλανδικά. Που στα Ελληνικά σημαίνει," Ένα όνειρο που είδα " Τον Τεό τον γνώρισα πρόσφατα έξω,από τον σταθμό του τρένου στο Άμστερνταμ.  Μου είπε ότι θέλει να μου διηγηθεί ενα όνειρο που είδε χθές το βράδυ που κοιμήθηκε στο δρόμο μεθυσμένος.  Το όνομα του μου είπε πως το έφτιαξε ο ίδιος ,που έχει το δικό του νόημα για την ζωή.  Τ = Τέχνη. Ε= Ελευθερία. Ο= Ουτοπία.  << Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά >> μου είπε με μια απογοήτευση στα μάτια.  Ο Τεό άρχισε να αφηγείται το όνειρο του σαν ηθοποιός με μια θεατρική εξαίσια φωνή! Ήταν ένα όμορφο πρωινό. Ένας όμορφος ήλιος. Το κίτρινο χρώμα του, έδινε ζωη κι απόλαυση σε όποιον το έβλεπε.  Είδα τον εαυτό μου να στέκεται σε ψηλά βουνά. Ήμουν ολομόναχος και ισχυρός! Κανένα δέντρο. Κανένα λουλούδι. Όλα σαν την έρημο. Εγώ όμως ξανά δυνατός! Όλα είχανε χαθεί. Ψέματα, μόνο στο μυαλό μου.  Εκείνη την στι...

Γράφει το κείμενο: Ο Β. Σ. Σίσυφος.  Μου πήρε πολύ καιρό για να γράψω αυτά που σκέφτομαι για τον συγγραφέα κι φίλο Φώτη Θαλασσινό! Για να πω την αλήθεια, σκεφτόμουν σχεδόν κάθε μέρα, πια είναι αυτή ή "μαγικη" λέξη που θα ταίριαζε για τον κόσμο κι την ιδεολογία του.  Ο λλανδία. Δύο μέρες μετά από την επιστροφή μου από την Αθήνα.  Βροχερή μέρα. Καθώς ήμουν μέσα στο τρένο κι πήγαινα για το Άμστερνταμ, ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό σαν κεραυνός μια κινηματογραφική λέξη,  " Δρόμος ", που συμπίπτει με το αγαπημένο μου βιβλίο του Τζακ Κερουακ  στο δρόμο.  Στο δρόμο λοιπόν, θα εκφράσω την ταπεινή μου γνώμη ότι είναι ο κόσμος, η ζωή κι οι αφηγήσεις του Φώτη. Εκεί άλλωστε και τον πρωτογνώρισα.  Μ άρτιος μήνας 2016. Ήρθα σε επαφή με τον Φώτη στο Παγκράτι, από τον κοινό μας φίλο κι εκδότη, Γ. Χρονά ( Εκδόσεις οδός πανός). Εκείνη την ημέρα, απόγευμα ήταν, ο Φώτης ήταν ήρεμος, σιωπηλός, μίλαγε ελάχιστα αλλά παρατηρούσε με ένα όμορφο, θεατρικό βλ...

Και έμεινε μισάνοιχτο παράθυρο η ζωή μας και τα όνειρα μαζί με τις σκέψεις. Μικρό μισάνοιχτο παράθυρο η ελευθερία μας. Το φώς φοβάται ο άνθρωπος που στο μισάνοιχτο παράθυρο πέφτει.  

Τι σήμερον ημέρα, κυρίως στην εποχή που όλα έχουν αλλάξει κι αλλάζουν βιαστικά, οι λέξεις κι οι έννοιες έχουν πάρει άλλη μορφή, άλλο δρόμο.  Λόγου χάρη, η Νύχτα και η Μέρα, το Φώς δηλαδή.  Κάποτε η Νύχτα για εμένα ήταν για την ηρεμία, για να γνωρίζονται οι άνθρωποι καλύτερα και ελεύθερα. Να δούνε τα άστρα, την σελήνη και να ονειρεύονται την ζωή μέσα από τον έρωτα και την ηδονή.  Κάποτε η Μέρα, το Φώς για εμένα  ήταν για να δούμε την αλήθεια, να αλλάξουμε τις καταστάσεις που μας σκλαβώνουν και να κάνουμε κοινωνικές επαναστάσεις και άλλα πολλά πράγματα, αλλά κυρίως για να δούμε την αλήθεια γύρω μας. Στην εποχή μας όμως, τι είναι η Νύχτα και η Μέρα, το Φώς;; Δεν γνωρίζω τι σκέφτεται και φαντάζεται ο καθένας σας, όμως εγώ γράφω δύο ποιήματα απλά και μικρά για να δώσω την δικιά μου φτωχή σκέψη.                      Ποίημα ( Νύχτα) Ή νύχτα! Κάποιους εμπνέει και άλλους μαγεύει.  Όμως, στα βήματα της ζωής όλους τους...

 Το κείμενο, γράφτηκε βασισμένο πάνω στις σκέψεις ενός μοναχικού ανθρώπου έξω από τον σταθμό του τρένου με ελάχιστα δάκρυα στα μάτια, όπου έφυγε τόσο απότομα, βιαστικά. Ένα βλέμμα έριξε, απαλό, ξέρεις αυτό το βλέμμα που έχουμε όταν θέλουμε, επιθυμούμε για την ακρίβεια πολλά να πούμε, αλλά ντρεπόμαστε, ένας φόβος γύρο μας. Εξάλλου, δεν έχουμε χρόνο κι την κατάλληλη στιγμή.  -----------------.            Βιβλίο! Στις μέρες μας, το βιβλίο και ο φίλος θα έπρεπε,κατά την δικιά μου φτωχή άποψη,να είναι κάτι σημαντικό στην ζωή μας,για να προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε ο καθένας μας ξεχωριστά η και μαζί το σκοτάδι, τις σκέψεις που είναι γύρο μας. Στην περίοδο του κορονοιου που ζήσαμε,όλα τα πράγματα και οι άνθρωποι πήρανε μιαν απότομη απόσταση και έτσι εμφανίστηκε το όνειρο από την ανάγκη που η απόσταση γέννησε.  Το "όνειρο " από το "Ον" κι "Ειρω", δηλαδή από την ύπαρξη και το συναρμολογω αυτό που βλέπω. Ένα -παζλ- θα έλεγα που στον καθένα ...