Ο Ποιητής κι Ο Νεαρός.

 Νεαρός: Τι ακούτε;

 Ποιητής: Τις σειρήνες που τραγουδούν. 

 Νεαρός: Και τι τραγουδούν;

 Ποιητής: Για ξεχασμένες ψυχές, που στα     ξένα για χρόνια ζούνε.

 Νεαρός: Και γιατί κλαίτε;

 Ποιητής: Διότι τραγουδούν τόσο   όμορφα για εμένα,  είναι σαν να με     καλούν. 

 Νεαρός: Κλείστε το παράθυρο, άρχισε   να βρέχει. 

 Ποιητής: Μην φοβάσαι, τα δάκρυα από τα μάτια μου  είναι οι σταγόνες κι απάνω ο θλιμμένος γκρίζος ουρανός που  βλέπεις, είναι σαν την  καρδιά μου.

 Νεαρός:Γιατί είστε τόσο θλιμμένος;

 Ποιητής: Γιατί η λησμονιά, είναι   μαχαίρια .

 Νεαρός: Είστε χρόνια στα ξένα;

 Ποιητής: Επτά χρόνια και είναι σαν μια   ημέρα. Όλα τα θυμάμαι,τα ζω στο μυαλό   μου μόνο. Η μοναξιά με έκανε ποιητή.   Στις λέξεις που γράφω, πονά η ψυχή. 

 Νεαρός: Είναι η ζωή που φεύγει ή, οι   λέξεις βρίσκουν το νόημα τελικά;

  Ποιητής: Είναι η ουτοπία που νικά. Το        να ζείς, είναι "απλό"  πράγμα, άλλα το να    φαντάζεσαι τελικά είναι δύσκολο. 

  Νεαρός: Γιατί σιωπήσατε;

  Ποιητής: Γιατί οι λέξεις πρώτα είναι για να τις νιώσουμε και όχι για να τις λέμε. Όπως και η ζωή, είναι να την νιώσουμε και όχι για να την ζήσουμε. 

  Νεαρός: Που βρίσκεται τελικά αυτό το     νόημα που όλοι μιλάνε;

  Ποιητής: Το νόημα είναι μάλλον μακριά,     σε αυτό που δεν ζούμε. 

  Νεαρός: Έχετε ένα ποίημα στα χέρια σας βλέπω, η όχι;

  Ποιητής: Ναι, ποίημα είναι, αλλά δεν μου αρέσει. Ορίστε αν το θέλεις, γιατί για πέταμα είναι. 

 Νεαρός: Ευχαριστώ πολύ, Ποιητή. 

  ( Ανοίγει την πόρτα ο Ποιητής και φεύγει σιωπηλός στην καταιγίδα και στην ομίχλη, ίσως να βρει την ζωή που θέλει.)

                             ΠΟΙΗΜΑ                  

Πέφτουν από το πουθενά σταγόνες βροχή,  σαν τα δάκρυα μου στο τζαμί. 

Γκρίζος ουρανός απάνω από τις ξεχασμένες στιγμές κι ψυχές, και πέρα μακριά τραγουδούν, στα ξένα οι σειρήνες. 

Θέλω να νιώσω την ζωή και μόνο!

            ( Γράφει το κείμενο μαζί με την       φωτογραφία, Ο Σίσυφος ) 

                        07/12/2022